~ตอนที่ 5 ความแตกต่างของเธอ~
ในตอนพักเบรก10นาที คิระถูกอาจารย์ขอให้ช่วยแนะนำห้องต่างๆให้สาวน้อยที่พึ่งมาใหม่ เออ นี้ไคลน์มากับผมหน่อย คิระยื่นมือให้สาวน้อยผมชมพูจับเพื่อลุก มันเป็นธรรมเนียมของโรงเรียนไม่ได้คิดอะไรมาก เอ๋ ค่ะ ลักส์เลิกคิ้วขึ้นอย่างสงสัยก่อนจะวางมือเรียวสีขาวลงบนมืออันแข็งแกร่งของคิระ เขากำมือเธอแล้วดึงขึ้น คิระ จะไปแนะนำห้องให้ไคลน์เหรอไปด้วยสิ เฟรย์วิ่งมาหาคิระก่อนจะเดินออกจากห้องไปด้วย
คือ...ห้องนี้มันห้อง... ลักส์เอามือแปะกระจกแล้วส่องดูข้างใน ห้องเปียโนน่ะ เอาไว้สอบร้องเพลงเดี่ยว คิระอธิบายกับลักส์ที่มองอย่างอยากรู้ ชอบสินะ สมกับเป็นเจ้าหญิงแห่งเสียงเพลงเลย ชายหนุ่มพูดแกมตลก โดยไม่ได้สังเกตสายตาของเฟรย์ที่กำลังจ้องอย่างโมโหอยู่ ไปเถอะ เฟรย์พูดขึ้นก่อนจะเดินนำไปแบบงอนๆทิ้งให้คิระมองตามอย่างงงๆ ลักส์หัวเราะคิกคักเหมือนกับจะรู้อะไร แล้วเธอก็ลากเด็กหนุ่มให้เดินต่อ
อารมณ์เสียจังเลย เฟรย์เป็นอะไรรึเปล่า เด็กหนุ่มเลือนผมสีน้ำตาลพูดอย่างเป็นกังวล เหรอ... สาวน้อยทำเสียงขุ่นใส่แล้วเมินหน้าหนี ทำอาคิระถอนหายใจยาวแล้วกลับไปนั่งที่ คุณเฟรย์หึงสินะคะ เด็กสาวผมชมพูเดินมาคุยกับเฟรย์อย่างสนิทสนม หา...ทำไมฉันต้อง... เฟรย์เริ่มมีอาการหน้าแดงให้เห็น จริงๆด้วย... สาวน้อยผมชมพูยิ้มนิดๆอย่างอ่อนหวาน เธอเป็นโคออร์ดิเนเตอร์ไม่ใช่เหรอ เฟรย์ทำหน้ามุ้ยแล้วหันไปพูดเสียงอู้อี้กับลักส์ ค่ะ ทำไมเหรอ ลักส์ยิ้มบางๆก่อนจะหันหลังไปดูพวกเพื่อนๆ นั้นไงยัยนั้นน่ะก็แค่ร่างกายจอมปลอมเท่านั้นแหละ เด็กคนแรกพูดขึ้น คิดยังไงมาเรียนที่นี้ โรงเรียนเรามันบ้า เด็กคนที่สองเสริม
ไคลน์...-_-: คิระหันไปมองเด็กสาวที่ทำท่าร่าเริงอยู่ ใช่ เธอแค่ทำท่าร่าเริงเท่านั้น ลางร้าย...จอมปลอม ทุกคนต่างซุบซิบกันในห้อง ลักส์เลยเดินเข้ามานั่งที่ ... เงียบเธอไม่พูดอะไร ทำเอาเฟรย์และคิระได้แต่นั่งมองหน้ากันอย่างเหงาๆ เฟรย์พยักหน้าเป็นนัยๆเหมือนให้คิระทำอะไรสักอย่าง หา... คิระเลิกคิ้วถามงงๆ นัยน์ตารัตนชาติส่อแววสงสัย แกร๊ก แกร๊ก เฟรย์ก้มหน้าเขียนอะไรบางอย่าง คุยอะไรกับลักส์สิ คิระได้แต่กลืนน้ำลายเอื๊อก คะ...ไคลน์ คิระจะเอามือไปจับลักส์แต่เสียงเคาะโต๊ะก็ดังขึ้นเบาๆพร้อมรังสีมาคุ ห้ามจับ เฟรย์เขียนข้อความบนกระดาษอีกครั้ง ทำเอาเด็กหนุ่มต้องเกาหัวอย่างกังวล
ก่อนที่เขาจะเอ่ยอะไรก็มีเสียงคนพูดขึ้นมาก่อน คุณหนูไคลน์!! เสียงของผู้ชายคนหนึ่งดังขึ้นจนลักส์สะดุ้งเฮือก คุณอิซาค สาวน้อยผมชมพูทักบุคคลที่คิระไม่รู้จัก ผู้ชายผมขาว สูงมากกว่าลักส์นิดหน่อย ทั้งสองคนคุยอะไรกันสักพักก็เดินกลับ สาวน้อยเข้าโหมดเศร้าอีกแล้วอีกครั้งที่ทำหน้าเหนื่อย
นี้ ลักส์จะกลุ้มใจไปทำไม.. คิระพูดพลางถอนหายใจ ก็เธอออกจะเป็นคนดีขนาดนั้น ถึงยังไงนิสัยมันก็ไม่เกี่ยวนี้ คิระพูดพลางลูบหัวเบา ทำเอาสาวน้อยผมชมพูหน้าแดงไปถึงหู ค่ะ หล่อนพูดเบาๆพลางเอามือบังหน้าไว้
คิระอมยิ้มหน่อยๆ ก่อนจะหันไปยิ้มกับเฟรย์ที่นั่งดูอยู่ คิระก้มลงไปกระซิบใกล้ๆหูลักส์คำหนึ่ง เล่นเอาน้องหนูหน้าแดงสร้างความงงไปทั้งห้อง รวมถึงสาวน้อยข้างหลังด้วย
....ลักส์น่ะน่ารักนะ....
พี่มาตามค่า