~ Manapas เธ‹เธญเธเธซเธฅเธทเธš Webboard ~
Would you like to react to this message? Create an account in a few clicks or log in to continue.
~ Manapas เธ‹เธญเธเธซเธฅเธทเธš Webboard ~

~ New Future of Friends Website ~


You are not connected. Please login or register

~ Manapas เธ‹เธญเธเธซเธฅเธทเธš Webboard ~ » ~ Story ~ » Fiction » The princess anaria - รัตติกาลที่ 1 ความเดียวดายและภารกิจ

The princess anaria - รัตติกาลที่ 1 ความเดียวดายและภารกิจ

2 posters

Go down  เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก [เธซเธ™เน‰เธฒ 1 เธˆเธฒเธ 1]

ผู้เยี่ย


เธœเธนเน‰เธกเธฒเน€เธขเธทเธญเธ™

อ่าประเดิมบอร์ดใหม่ก็ต้องเรื่องใหม่สิเนอะ อีกสองเรื่องที่เขียนค้างไว้ถ้าไงจะลงต่อนะหุหุ

เรื่องใหม่ที่พิมพ์ไม่สละสลวยเท่าไรคงไม่ว่ากันน่ะคะ จะแก้ไขให้

ผู้เยี่ย


เธœเธนเน‰เธกเธฒเน€เธขเธทเธญเธ™

The princess Anaria
บทนำ
ประเทศที่เป็นพันธมิตรกับหลายประเทศ ประเทศที่พระราชาเป็นมิตรที่สุด แต่หากจะมีใครใคร่รู้บ้างว่า ราชามิได้มีแค่บุตรชายแต่มีบุตรสาวด้วย


การมีบุตรสาวก็เหมือนกับมีเศษขยะ คำกล่าวของคนที่เป็นใหญ่มักจะพูดกันอย่างนี้เสมอไป สำหรับราชาแห่งโซรีน ผู้ไม่เคยเปิดเผยบุตรสาวให้ใครรู้จัก มีเพียงนางกำนัลในวังที่จะรู้จัก องครักษ์บางส่วนยังไม่เคยรู้จักเลยเสียด้วยซ้ำไป มีเพียงบุตรชายคนโตที่เป็นที่รู้จักในฐานะองค์ชายรัชทายาท

ณ ถ้ำมืดที่เกาะไปด้วยน้ำแข็งมากมาย

ร่างที่ซ้อนอยู่ในเงามืดเดินออกมาจากเงานั้น พลางเดินผ่านน้ำแข็งมากมาย ชายหนุ่มผมดำคลับเดินจนสุดถ้ำ ใบหน้าคมแสยะยิ้มออกมา มือเลื่อนขึ้นลูบน้ำแข็งก้อนใหญ่ตรงหน้าอย่างพึงพอใจ

“ใครน่ะ” เสียงใสที่ไม่รู้ดังมาจากไหนดังขึ้น

“ข้ามารับใช้ท่านแล้ว” เสียงทุ้มตอบอย่างแผ่วเบา

“เจ้าคือ...หมายเลขสิบสามสินะ” เสียงใสยังคงดังต่อไป

“ใช่แล้ว อานาเรีย” ชายหนุ่มพูดก่อนความเงียบจะเข้าครอบงำ



ในเวลาเดียวกัน ร่างบางในชุดลูกไม้ฟูสั้นประมาณเข่าก็เปิดเปลือกตาบางรับรุ่งอรุณ ผมสีดำคลับยาวสลวยจนถึงสะโพก ตาสีมรกตออกอาการง่วงนอน เตียงนุ่มฟูขนาดยักษ์มีเสื้อผ้าวางอยู่ปลายเตียง ร่างบางลุกขึ้นอย่างช้าๆตาสีมรกตเหลือบไปมององครักษ์ข้างๆ

“ตื่นแล้วเหรอ” ชายหนุ่มผมน้ำเงินเอ่ยถามคำตอบที่ได้มีเพียงการพยักหน้า องครักษ์หนุ่มผายมือให้หล่อนจับลุกขึ้น

“ขอบคุณนะ เซนซีส” ร่างบางยิ้มก่อนจะลุกขึ้น “ไม่เป็นไรหรอก ท่าน...”
“อานาเรีย”
*****************************






รัตติกาลที่1
ความเดียวดายและภารกิจ(ครึ่งแรก)




(ในวังตอนก่อนรุ่งสาง) ดวงอาทิตย์ยังไม่ขึ้นขอบฟ้า ในห้องที่เต็มไปด้วยม่านสีแดงใหญ่ พื้นกระเบื้องสีไข่อ่อน ข้างหน้ามีเก้าอี้ตัวใหญ่ตั้งอยู่และมีชายร่างใหญ่ประทับอยู่ที่เก้าอี้ตัวใหญ่นั้น ตรงข้ามมีชายหนุ่มคนหนึ่งนั่งอยู่ ชายวัยกลางคนคลี่ยิ้มก่อนจะเอ่ยขึ้น “ข้าขอบใจมากที่ท่านมา” ชายสูงวัยเอ่ยขึ้นก่อนชายหนุ่มตรงหน้าจะยันตัวขึ้นจากเก้าอี้นุ่ม “นี้คือการทดสอบไม่มีความหมายอะไรลึกซึ้งหรอกพะย่ะค่ะ” ชายหนุ่มเอ่ยก่อนจะเดินออกจากห้องมืดนั้นทิ้งให้ชายวัยกลางคนยิ้มกริ่มอย่างพึงพอใจอยู่คนเดียว
****************************


แสงทองยามเช้าสาดส่องเข้าสู่แผ่นดินแห่งโซรีน วังออกแนวอังกฤษที่ตั้งกลางเมืองล้อมรอบด้วยดอกไม้ผลิบานรอบตัววัง ภายในรั้ววังด้านในร่างบางยังคงเล่นอยู่อย่างสนุกสนาน

“เซนซีส คารัสล่ะ” ร่างบางถามถึงบุคคลคนหนึ่งที่ทำให้คิ้วหนาของชายตรงหน้าขมวดมุ่นอย่างสงสัย “คารัสก็เฝ้ายามอยู่ด้านหน้าไง” ชายหนุ่มถอนหายใจครั้งหนึ่งอย่างเสียมารยาททำเอาสาวตรงหน้ายิ้มคิกคัก “ถึงจะไม่เฝ้าก็ไม่มีใครทำอะไรหรอก ก็ไม่มีพลเรือนคนไหนรู้จักข้านี้” อานาเรียยิ้มให้ก่อนจะเดินเข้าไปหาชายหนุ่มตรงหน้าตนเอง

ฟุ่บ

ดอกไม้ที่สานขึ้นอย่างสวยงามถูกวางไว้บนศีรษะของชายหนุ่ม ผมสีน้ำเงินปลิวตามแรงลม “ขนาดองครักษ์ยังมีแต่ท่านกับคารัสที่รู้จักข้า” สาวน้อยร่างบางในชุดสีขาวยาวเดินออกจากที่ เครื่องประดับสีทองบนชุดสีขาวเรียบดูงดงามยิ่งนัก

“ท่าน...เหงาสินะ หรือ อิจฉาพี่ของท่าน” เซนซีสเปรยออกมาอย่างลองเชิงว่าองค์หญิงรัชทายาทจะทำอย่างไร ก็ในเมื่อตัวเขาถามสิ่งที่ไม่สมควรลงไป ร่างบางหยุดนิ่งไปก่อนจะกำมือแน่น “ไม่ใช่ ไม่ใช่อะไรทั้งนั้นฉันไม่ไม่เป็นอะไร ไม่อิจฉาอะไรทั้งนั้น” สาวร่างบางตวาดเสียงกร้าวสรรพนามถูกแทนอย่างน่าประหลาด ชายหนุ่มที่กอดอกยืนพิงกำแพงอยู่เหลือบนัยน์ตาสีแดงสดขึ้นมองเรียกสติที่แตกกระเจิงของอนาเรียกลับมา

“ข้าขอโทษค่ะ” ร่างบางยืนนิ่งไปสักครู่ เธอยืนก้มหน้าลงจนองครักษ์หนุ่มต้องเดินไปคุกเข่าตรงหน้านายของตนเอง “ข้าคือบ่าวท่านคือนายข้าต่างหากที่ต้องขอโทษท่าน ท่านอานาเรีย” มือบางเลื่อนมือขึ้นสัมผัสผมสีน้ำเงินอย่างแผ่วเบา แสงสีมรกตผ่านมือบางเข้าสู่ร่างองครักษ์หนุ่ม

“ท่านทำอะไร” ชายหนุ่มถามขึ้น “ท่านไม่ใช่เซนซีสไม่ใช่เซนซีสองครักษ์ของข้า” อานาเรียเอ่ยขึ้นก่อนตาสีมรกตจะปิดลง “สลายร่างจอมปลอมในบัดดล” ทันใดนั้นร่างตรงหน้าก็สลายไปเหลือเพียงชายหนุ่มผมสีมรกตเยี่ยงนัยน์ตาของเธอ “ท่านคิดว่าจะหลอกข้าได้งั้นรึ” สาวร่างบางเอ่ยขึ้นก่อนจะเอ่ยด้วยเสียงแข็งกร้าว “ท่านเป็นใคร” คำพูดห้วนแต่ได้ใจความออกมาจากริมฝีปากบาง แต่สิ่งที่เธอได้กลับคือความเงียบจากชายหนุ่มตรงหน้า อานาเรียจ้องตาเขม็ง ชายหนุ่มตรงหน้าสะบัดสายตาสีน้ำเงินขึ้นสบตากับเธอ

“ข้ามาตามหน้าที่” ชายหนุ่มผมมรกตพูดก่อนจะมีลมพายุเกิดขึ้นด้านหลัง เมื่อลมพายุสงบลงเผยให้เห็นองค์รักษ์หนุ่มทั้งสอง เซนซีสเดินเข้ามาประกบข้างอานาเรีย แต่สาวจ้าวกับยืนหน้านิ่วอยู่อย่างไม่พอใจ ทำเอาชายที่เดินมาประกบข้างขมวดคิ้วชนกันอย่างสงสัย “ท่านอานาเรียเป็นอะไรรึเปล่า” ชายหนุ่มเอ่ยถามขึ้นอย่างอดไม่ได้

“โกหกกันได้นะคะ ทำไมไม่ให้ปลอมตัวเป็นท่านตั้งแต่ตอนปลุกฉันเลยล่ะคะ” เธอเอ่ยพร้อมกับหน้าบูดขึ้นเหมือนเด็กๆ ทำเอาคารัสยิ้มอย่างกลั้นหัวเราะสุดๆจนชายหนุ่มต้องเมินหน้าไปทางอื่นเกรงว่าร่างบางจะเห็นเขาหัวเราะ “ใครจะยอมให้บุคคลอื่นเข้าห้องท่านกัน...” ชายหนุ่มพูดขึ้น แต่สายตาสีมรกตของอานาเรียยังคงจับจ้องบุคคลตรงหน้าอยู่ไม่ลดล่ะ
....ใครกันน่ะ ทำไมเราถึงรู้สึกตัวช้าอย่างนี้....

Sorceress

Sorceress
Administrator
Administrator

ขอบใจจ้า คราวนี้ยาวแฮะ

http://members.thai.net/monstersfamily/Home.htm

o_kikupoo_badzashadow

o_kikupoo_badzashadow
เน€เธ”เน‡เธเนเธฃเธเน€เธเธดเธ”

โอ้ บอร์ดสีฟ้าสุดสวย ชอบมากๆเลยอะ
พยายามต่อไปน้า
จาคอยติดตามจ้า
เผื่อจาได้ลงหนังสือกาเค้าเนอะ
55+

ผู้เยี่ย


เธœเธนเน‰เธกเธฒเน€เธขเธทเธญเธ™

ขอบคุณค่า สีฟ้าก็คือสีโปรดของหนูเอง

Sorceress

Sorceress
Administrator
Administrator

สีโปรดเหมือนกานจ้า สงสัยถ้าแต่งเก่งอย่างนี้น่าจะเอาไปรวมเล่มขายเนอะ เรายังแต่ไม่เป็นเลย(อ่านเป็นอย่างเดียว)

http://members.thai.net/monstersfamily/Home.htm

o_kikupoo_badzashadow

o_kikupoo_badzashadow
เน€เธ”เน‡เธเนเธฃเธเน€เธเธดเธ”

อิอิ
สีฟ้าก้อชอบเหมือนกาน แต่สีชมพูชอบมากกว่า
มาอ่านอีกรอบแล้ว
555+

ถ้าได้ลงหนังสืออย่าลืมกันนะ

ผู้เยี่ย


เธœเธนเน‰เธกเธฒเน€เธขเธทเธญเธ™

มาอ่านละค่า 555

เธ‚เธถเน‰เธ™เน„เธ›เธ‚เน‰เธฒเธ‡เธšเธ™  เธ‚เน‰เธญเธ„เธงเธฒเธก [เธซเธ™เน‰เธฒ 1 เธˆเธฒเธ 1]

~ Manapas เธ‹เธญเธเธซเธฅเธทเธš Webboard ~ » ~ Story ~ » Fiction » The princess anaria - รัตติกาลที่ 1 ความเดียวดายและภารกิจ

Permissions in this forum:
เธ„เธธเธ“เน„เธกเนˆเธชเธฒเธกเธฒเธฃเธ–เธžเธดเธกเธžเนŒเธ•เธญเธš